Summer Sketches

0 Full Score A3 - 1 Full Score - 1 Soprano Saxophone I - 1 Soprano Saxophone II - 2 Alto Saxophone I - 2 Alto Saxophone II - 2 Tenor Saxophone - 1 Baritone Saxophone - 4 Flugelhorn I - 4 Flugelhorn II - 4 Flugelhorn III - 1 Cornet Eb - 2 Trumpet I - 2 Trumpet II - 2 Trumpet III - 2 Trumpet IV - 1 Solo Horn - 2 Horn I + II Eb - 2 Horn I + II F - 2 Horn III + IV Eb - 2 Horn III + IV F - 2 Trombone I C - 1 Trombone I Bb (TC) - 1 Trombone I Bb (BC) - 2 Trombone II C - 1 Trombone II Bb (TC) - 1 Trombone II Bb (BC) - 2 Trombone III C - 1 Trombone III Bb (TC) - 1 Trombone III Bb (BC) - 1 Trombone Bass C - 2 Baritone C - 2 Baritone Bb (BC) - 2 Baritone Bb (TC) - 2 Euphonium C - 2 Euphonium Bb (BC) - 2 Euphonium Bb (TC) - 2 Bas Bb (TC) - 2 Bas Bb (BC) - 2 Bas Eb (TC) - 2 Bas Eb (BC) - 2 Tuba C - 1 Percussion I - 1 Percussion II - 1 Percussion III - 1 Percussion IV - 1 Timpani

Summer sketches' voor Hoorn en Fanfare orkest werd geschreven in opdracht van Tijmen Botma ter gelegenheid van zijn 35-jarige huwelijk met Hoorniste Petra Botma-Zijlstra. De compositie werd mede mogelijk gemaakt door financiële ondersteuning van Musidesk Rijnbrink. Het Concert bestaat uit 2 delen. Het éérste deel, 'Quasi una Fantasia' is, zoals de titel al suggereert, vrij van structuur. In de inleiding introduceren de Saxofoons een motief bestaande uit 2 akkoorden, Bes majeur en a mineur. Deze in harmonisch opzicht modale verbinding, fungeert als muzikale kiemcel voor het hele werk. Bovendien staat deze akkoordopeenvolging symbool voor de naam BotmA. Naast nadruk op zangrijk en lyrisch spel komt ook het archetypische van de Hoorn als signaal instrument aan bod. Een korte cadens besluit dit deel. In het tweede deel: 'Caccia e Choral' ligt de nadruk op virtuositeit en het staccato spel. De geest van Henk van Lijnschooten waart door dit deel, wiens muziek en met name zijn Koralen het decor vormde voor de ontluikende liefde tussen Tijmen en Petra, die beiden deel uitmaakten van het Nationaal Jeugd Fanfare orkest dat toentertijd geleid door Piebe Bakker. Dit deel eindigt bezonken, in een verre herinnering aan muziek van de Engelse virginalisten, omrankt door klanken van van Lijnschooten en de auteur zelf.